ΚΙ ΟΜΩΣ… ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

"Έλα μαζί μου στο δικό μου παραμύθι. Έλα, άνθρωπε, έλα αδερφέ, εδώ έχει μονάχα φως!
​  Σε προσκαλώ,... στον κόσμο των βιβλίων!"
​                     Π.Μίλτου

Κάποτε υπήρξε αληθινά, η πόλη της χαράς, δεν είναι παραμύθι. Ούτε φτωχός ούτε άστεγος και ούτε πονεμένος, ούτε ορφανός ή ξένος, δεν ήτανε εκεί. Όλοι ίσιοι , όλοι αγαπητοί και αμισθί εθελοντές παντού κυκλοφορούσαν, χρήματα πουθενά! Η απόφαση για να χτιστεί δεν ήταν από βασιλιά ούτε καμιά οργάνωση τη χρηματοδοτούσε. Ένα αρχοντόπουλο το σκέφτηκε, καλόγερος μετά. Καθημερινά υπέφερε να απολαμβάνει ο ίδιος αμέτρητα τα πλούτη, και να πεινούν οι αδερφοί, οι φίλοι του Χριστού (κι ας μην ήσαν χριστιανοί, δεν είχε σημασία). Με τα δικά του τα λεφτά εχτίστηκε η πόλη, κι ευθύς μαζί του ήρθαν, αρχόντισσες, πριγκίπισσες και μοναχές αγνές, να υπηρετήσουν θέλησαν με μόνη την αγάπη. Εκείνος το παράδειγμα ήταν ο πρώτος που έδινε. Ποτέ δεν έσβηνε το φως στο σπίτι του τα βράδια, η αγκαλιά του αληθινή, τα χάδια του το ίδιο για τα παιδιά τα έρημα. Το ράσο του το άγιο, φθαρμένο απ’ το χρόνο, το είχε για σημαία του, το άπλωνε για σκέπη σε κάθε αδικημένο, τα πάντα για τους αδερφούς, ήταν και δικηγόρος, παπάς, επίσκοπος, γιατρός, εφρόντιζε αρρώστους, έσκυβε πάνω στους λεπρούς- οι αγαπημένοι του ήταν- αυτός να τους ταΐζει με περισσή στοργή. Και Δάσκαλος ήταν καλός, όταν η ανάγκη το ’φερνε. Η μόρφωσή του απέραντη, ιλιγγιά ο νους. Μα πάνω από όλα, φρόντιζε να έχουν χαρά πραγματική, όσοι παλιά πονούσαν, γαλήνη στις σκοτούρες τους οι παραπεταμένοι. Ξεχνούσε τα δικά του, το σώμα του το ασθενικό, τους πυρετούς, την κόπωση, το ότι ήταν άνθρωπος κι αυτός. Γι’ αυτό νωρίς «κοιμήθηκε», δεν πρόλαβε να ασπρίσει η μακριά γενειάδα του. Την πόλη την κατέστρεψαν, αυτοί που νιώθουν δυνατοί, σπουδαίοι και μεγάλοι, και για να μη θυμούνται ποιος ήταν ο καλός, προσπάθησαν να κάνουν δικά τους παραμύθια γύρω από το όνομά του και να κερδίζουν οι ίδιοι απ’ τη δική του φήμη. Κάθε καλό παράδειγμα είναι επικίνδυνο πολύ για τα συμφέροντά τους. Μα όσο κι αν τον κρύψεις, η λάμψη του χρυσού κάπου θα βρει το φως. Βασιλειάδα η πόλη, Βασίλειος ο Μέγας! Αυτό είναι το όνομά του, του αληθινού Αγίου! Υπήρξε! Είναι αληθινός, δεν είναι παραμύθι! Π. Μίλτου (Ένα αφιέρωμα για όσους γιορτάζουν σήμερα. Ας πούμε στα παιδιά την αλήθεια, φίλοι μου. Να μη ρωτάνε συνεχώς, αν υπάρχει ο Άη Βασίλης. Αρκετά η απαξίωση των καλών ανθρώπων στην εποχή μας. Μπουχτίσαμε πια! Ο πραγματικός Άγιος Βασίλης ήταν άνθρωπος Μεγάλης Αγάπης! Από αυτόν άρχισε η οργανωμένη φιλανθρωπία και τα ιδρύματα. Όσοι πιστεύουμε στο καλό και στην αγάπη, ας Τον τιμήσουμε!) ΠΗΓΗ