ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ 2014

Τη αυτή ημέρα, Κυριακή τετάρτη από του Πασχα, του Παραλύτου μνείαν ποιούμεθα και, ως εικός, το τοιούτον εορτάζομεν θαύμα.

Το θαύμα αυτό ορίστηκε να εορτάζεται τώρα μέσα στην Πεντηκοστή, γιατί ο Χριστός το έκανε κατά την περίοδο της Πεντηκοστής των  Εβραίων.  Ανέβηκε δηλαδή, κάποτε στα  Ιεροσόλυμα για την εορτή της Πεντηκοστής και πήγε στην κολυμβήθρα (δεξαμενή) με τις πέντε στοές, που την είχε φτιάξει ο Σολομών και ωνομαζόταν Προβατική.

Είχε αυτό το όνομα είτε επειδή εκεί γινόταν το πλύσιμο των εντοσθίων των ζώων που θυσιάζονταν, είτε γιατί εκεί γινόταν υγιής όποιος έμπαινε μέσα πρώτος (προ+βαίνω=προβατική) μετά την αναταραχή του νερού από άγγελο Κυρίου, πράγμα που συνέβαινε μόνο μια φορά το χρόνο.

 Εκεί, λοιπόν, βρήκε ο Χριστός έναν άνθρωπο παράλυτο που περίμενε τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια για να μπη στο νερό, αλλά δεν είχε άνθρωπο να τον βάλη μέσα.  Εδῶ πρέπει να τονίσουμε ότι ο Θεός, επειδή επρόκειτο αργότερα να δώση το άγιο Βαπτισμα, το οποίο συγχωρεί και καθαρίζει κάθε αμαρτία μας, έκανε έτσι τα πράγματα, (δηλαδή με το νερό της κολυμβήθρας εκείνης να γίνωνται τόσο μεγάλα θαύματα), ώστε, όταν έλθη το Βαπτισμα, να είναι εύκολο να το αποδεχθούν οι άνθρωποι.

Σ  αὐτόν λοιπόν τον παράλυτο, που ωνομαζόταν  Ιαρος, έρχεται ο Χριστός  και τον ρωτάει αν θέλη να γίνη υγιής. Κι εκείνος Του παρουσιάζει το πρόβλημά του, ότι δηλαδή δεν έχει άνθρωπο να τον βάλη στην κολυμβήθρα, όταν ταραχθή το νερό. Κι ο Χριστός γνωρίζοντας πόση υπομονή έχει κάνει τόσα χρόνια, του λέει· «Σηκωσε το κρεβάτι σου και περπάτα». Κι αμέσως έγινε καλά.  Απ  αὐτό βλέπουμε πόσο μεγάλο καλό είναι η υπομονή κι η καρτερικότητα. Κι ο πρώην παράλυτος σήκωσε το κρεβάτι του (για να μη νομισθή ότι η θεραπεία του ήταν μόνο στα λόγια) κι έφυγε για το σπίτι του.

 Επειδή όμως ήταν Σαββατο, τον μάλωναν οι  Ιουδαῖοι, γιατί δεν επιτρεπόταν ούτε να σηκώνη κανείς το κρεβάτι του ούτε και να βαδίζη περισσότερο δρόμο απ  ὅσον ώριζε ο νόμος για το Σαββατο. Αυτός όμως τούς απαντούσε ότι τέτοια εντολή είχε από  Εκεῖνον που τον θεράπευσε· Να περπατήση σηκώνοντας το κρεβάτι του και να πάη στο σπίτι του, έστω κι αν ήταν Σαββατο. Δε γνώριζε όμως ποιός ήταν Αυτός που τον έκανε καλά, γιατί ο  Χριστός εκμεταλλεύθηκε τον πολύ κόσμο και κρύφτηκε μέσα στο πλήθος.

Μετά απ  αὐτά τον ξαναβρίσκει ο Χριστός στο  Ιερό και του λέει· «Κυτταξε, έγινες καλά. Πρόσεξε μην αμαρτήσης πλέον, για να μη σου συμβή κάτι χειρότερο».

Μερικοί λένε ότι το είπε αυτό ο Χριστός - έχουν, βέβαια, άδικο - γιατί αυτός ήταν εκείνος που επρόκειτο να Του δώση ράπισμα, όταν θα ήταν μπροστά στον αρχιερέα Καϊάφα και ότι του έλαχε πλέον όχι το βάσανο της παραλύσεως όπως πριν, αλλά το να βασανίζεται στο αιώνιο πυρ για ολόκληρη την αιωνιότητα. Το πιο ορθο όμως είναι ότι ο Κυριος με τα λόγια αυτά έδειξε ότι η παράλυσή του ωφειλόταν στις αμαρτίες του. Βεβαια, αυτό δε σημαίνει ότι κάθε ασθένεια προέρχεται από τις αμαρτίες!  Αλλες έχουν φυσικά αίτια, άλλες την πολυφαγία, άλλες την αδιαφορία και πολλά άλλα.

 Ο παράλυτος, όταν έμαθε ότι ο Χριστός ήταν ο ευεργέτης του, το έκανε γνωστό στούς  Ιουδαίους. Αυτοί τότε θεώρησαν ότι ο Χριστός με τη θεραπεία που έκανε κατέλυσε την αργία του Σαββάτου.  Αποφάσισαν, λοιπόν,  να αντιδράσουν κι έψαχναν να βρουν ευκαιρία να Τον θανατώσουν.  Ο Χριστός όμως συνωμιλούσε φανερά μαζί τους και δίδασκε ότι είναι δίκαιο και πρέπον να ευεργετούμε κατά την ημέρα του Σαββάτου. Κι ακόμη, ότι Αυτός είναι  Εκεῖνος ο  Οποῖος εδίδαξε την αργία του Σαββάτου και επειδή είναι ίσος με τον Πατέρα, εργάζεται κι Αυτός, όπως ακριβώς εργάζεται και ο Πατήρ (πρβλ.  Ιωάν. 5,17).

Πρέπει δε να γνωρίζουμε ότι άλλος είναι ο σημερινός παραλυτικός και άλλος εκείνος που αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος.  Εκεῖνο το θαύμα που αναφέρει για τον παράλυτο ο Ματθαίος, έγινε σε σπίτι.  Εκεῖ υπηρετούσαν τον άρρωστο άνθρωποι διάφοροι και αυτός άκουσε απ  τό στόμα του Χριστού· « Αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι». Το σημερινό όμως θαύμα έγινε σε μια στοα της Προβατικής Κολυμβήθρας. Τούτος ο παράλυτος δεν είχε κανέναν άνθρωπο να τον βοηθήση, όπως λέει το ιερό Ευαγγέλιο, και σήκωσε και αυτός το κρεββάτι του, όπως εκείνος.

Το θαύμα αυτό εορτάζεται σήμερα, επειδή έγινε την περίοδο της Πεντηκοστής των  Εβραίων, όπως και το γεγονός με τη Σαμαρείτιδα και το θαύμα της θεραπείας του τυφλού.  Ετσι τα σχετικά με το Θωμά και τις Μυροφόρες τα εορτάζουμε για να βεβαιωνώμαστε στην πίστη μας για την  Ανάσταση του Χριστού, επειδή ήταν αυτόπτες και ερευνητικοί μάρτυρες. Τα υπόλοιπα γεγονότα όμως μέχρι της  Αναλήψεως τα εορτάζουμε, επειδή συνέβησαν -όπως είπαμε- κατά την περίοδο της εορτής της Πεντηκοστής των  Εβραίων κι επειδή αυτά τα αναφέρει σχεδόν όλα μόνο ο Ευαγγελιστής  Ιωάννης, του οποίου το Ευαγγέλιο  διαβάζεται κατά την εκκλησιαστική αυτή περίοδο.

Τω απείρω ελέει σου, Χριστέ ο Θεός ημων, ελέησον ημας.  Αμήν.